સાગર બચાવો આંદોલનને ધ્યાનમાં રાખીને મૂળ મુદ્દાની ચર્ચા કરીએ તો, આ સમસ્યા માત્ર પોરબંદર સુધી મર્યાદિત નથી. આ મુદ્દો આખા ગુજરાતના દરિયા કાંઠા અને માછીમાર ભાઈઓના જીવન સાથે સંબંધિત છે.
માછીમાર ભાઈઓએ પાવનભાઈ શિયાળ, જે સમગ્ર ગુજરાતના બારગામ ખારવા સમાજના પ્રમુખ છે, તેમનો માર્ગદર્શન મેળવવું જોઈએ. હાલમાં જે પ્રોજેક્ટ હેઠળ પોરબંદર, રાજકોટ, અમદાવાદ, ભરૂચ, અંકલેશ્વર, વાપી, સચિન, ઉધના, અને ઉમરગામની GIDCનું પ્રદૂષિત પાણી દરિયામાં છોડવાનું આયોજન છે, તે કેબિનેટમાં સંમતિ મેળવી ચૂક્યું હોય શકે છે. આ પ્રકારના પ્રોજેક્ટના પરિણામે દરિયાઈ પરિસ્થિતિ પર નકારાત્મક અસર પડે છે.
માછીમાર ભાઈઓએ "સાગર બચાવો યાત્રા" શરૂ કરવાની જરૂર છે, જે નારાયણ સરોવરથી લઈને મહારાષ્ટ્ર બોર્ડર સુધી યોજાય. જો પદયાત્રા શક્ય ન હોય, તો શહેર અને ગામડાઓમાં જાહેર સભાઓનું આયોજન કરી શકાય છે. આંદોલનમાં વિપક્ષી નેતાઓ, સામાજિક સંગઠનો અને અન્ય સંસ્થાઓને જોડવા માટે પ્રયાસ કરવો જોઈએ. ઉપરાંત, ગુજરાત હાઇકોર્ટમાં જનહિત અરજી (PIL) દાખલ કરીને આ મુદ્દા પર કાયદાકીય દિશામાં પણ આગળ વધવું જોઈએ.
આ આંદોલન કોઈ જાતના સમુદાય વિરોધી અભિગમ સાથે ન હોય અને ખારવા સમાજના પાવન શિયાળ જેવા નેતાઓ આ પ્રોજેક્ટની સામે ઊભા રહે તે અનિવાર્ય છે. જો તેઓ ભવિષ્યમાં કોઈ રાજકીય પદ પર સ્થાન મેળવે, તો તેમને પણ આ મુદ્દાને ઉકેલવા પ્રાથમિકતા આપવી જોઈએ.
વાસ્તવમાં, હાલ જે પ્રદૂષિત પાણી દરિયામાં છોડવામાં આવે છે તે ઘેડ વિસ્તાર માટે ઓછું નુકસાનકારક લાગે છે. પરંતુ અમદાવાદ, વડોદરા, ખંભાત, અંકલેશ્વર, સુરત, નવસારી અને ઉમરગામ જેવા ઈન્ડસ્ટ્રીયલ વિસ્તારોની નદીઓ – જેમ કે સાબરમતી, વિશ્વામિત્રી, ઢાઢર, નર્મદા અને તાપી – પ્રદૂષણની ચપેટમાં આવી ગઈ છે.
સરકારનું માસ્ટર પ્લાન GIDCનું ફિલ્ટર કરેલું પાણી પાઇપલાઇન મારફત દરિયામાં છોડવાનું છે, પણ આ યોજનામાં કેટલી સફળતા મળે છે તે જોવું રહ્યું.
આંદોલનકારીઓએ વિપક્ષના નેતા રાહુલ ગાંધીને, તેમજ ગુજરાત કોંગ્રેસના પ્રદેશ પ્રમુખ શક્તિસિંહ ગોહિલ અને વિપક્ષના નેતા અમિત ચાવડાને મળીને રજુઆત કરવી જોઈએ. સાથે જ, "સાગર બચાવો યાત્રા" દરમિયાન તમામ વિપક્ષી પાર્ટીના નેતાઓને આમંત્રણ આપીને આ મુદ્દે રાજકીય મક્કમતા મેળવવી જોઈએ.
Comments